تأثیر دستکاری سیستم های بینایی، حسی عمقی و دهلیزی بر کنترل پاسچر پسران ۱۶-۴ سال

زمینه و هدف: توانایی کنترل موقعیت های مختلف بدن در فضا ناشی از تعامل پیچیده سیستم های عصبی، حسی و اسکلتی- عضلانی است که به طور کلی به عنوان سیستم کنترل پاسچر تعریف می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر دستکاری سیستم های بینایی، حس عمقی، و دهلیزی بر کنترل پاسچر پسران 16-4 سال بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی 240 پسر 16-4 سال در 4 گروه سنی و 60 مرد بزرگسال انتخاب شدند. جهت ارزیابی کنترل پاسچر آزمودنی ها از آزمون سازماندهی حسی دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک راهه تفاوت معنی داری در کنترل پاسچر گروه ها نشان داد (05/0>p). براساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، در وضعیت اول و سوم، پسران تا سن 16 سالگی به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست نمی یابند (p<0.05). در وضعیت دوم بین گروه سنی 16-13 سال با افراد بزرگسال تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05)؛ اما تفاوت میان گروه های دیگر معنی دار بود (05/0>p). در وضعیت چهارم پسران 16-13 سال به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یافتند به طوری که تفاوت معنی داری میان این دو گروه مشاهده نشد (p>0.05). در وضعیت پنجم و ششم نیز پسران مورد مطالعه نتوانستند به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یابند (p<0.05). نتیجه گیری: به نظر می رسد پسران تا سن 16 سالگی قادر به پردازش و سازماندهی اطلاعات سیستم های بینایی، حس عمقی و دهلیزی در کنترل پاسچر مشابه با افراد بزرگسال نیستند.